مرغ زمان

در این بیدادگاه دل فریبانه

نشستم بی قرار در حسرت خانه

در آنجایی که بودم من زمانی پر ز شادی

کنون هستم سرابی رو به وارونه..

کنارم زندگی ها غصه ها گلها گذشتند

زمان طی شد دلم گشت پر ز ویرانه..

به سان مرغ در زندان تمام روز میخوانم

چرا گشتم جدا از یار و کاشانه

دلم از غصه هایش قصه هایش شاد میخواند

به سان کودکی گاهی بخندد گاه هم گریه

هنوز خواند نوایی مرغک بی جان تنهایم

 نوایی تا شود پر این زمان و این غمک لحظه

ساده

مهر 1391